شاید امسال بیایم حرمت؛ یا شاید

شاید امسال بیایم حرمت؛ یا شاید …
سر و کار دل من هست, فقط با «شاید»
باز هم دفتر خود را بزن ارباب, ورق 
اصلا افتاده کسی از قلم آقا !؛ شاید
فکرش افتاده شبیه خوره‌ای بر جانم
از منِ زشت, بَدَت آمده حتی؛ شاید
می‌روم گم بشوم از نظر مردم شهر 
تا شوم در حرمت پیش تو پیدا شاید
آه, بیرون نکن ارباب مرا راه بده
که به دردت بخورم روز مبادا شاید
می‌روم تا متوسل بشوم بر مادر
برگه‌ی نوکری آنجا شود امضا شاید
باید انگار, شهیدت شوم آن هم گمنام
تا قبولم بکند حضرت زهرا شاید …
رضا قاسمی

حدیث اشک

کربلای روضه

می‌خرم برجان خود درد و بلای روضه را

می‌کشم برصورتم دست شفای روضه را

 

پیش تو آخر سیاهی روسپیدم می‌کند 

دوست دارم پرچم بزم عزای روضه را

 

کربلا قسمت نشد، عیبی ندارد لااقل

ای خدا از ما نگیری کربلای روضه را

 

نام تو آمد میان، پس می‌شود احساس کرد

بوی سیب سرخ جاری در فضای روضه را

 

مادرت با هر «حسین» ما به سینه می‌زند

می‌نشیند ابتدا تا انتهای روضه را

 

از بلا و از مریضی جسم و جانش بیمه ست

مطمئناً هرکسی خورده غذای روضه را

 

مزه‌اش زیر زبانش هست تا پایان عمر

نوش جان کرده کسی که قند و چای روضه را

 

در قیامت می‌شود محشور هرکس با کسی

با خودت محشورکن ما بچه‌های روضه را

 

محمد حسن بیات لو

کرب و بلا

چهارده سده بگذشته وهنوز هنوز دل شکسته مـا با سرت بود همراه

 
تمام عمر نهم سر بـه خاکِ این درگاه
کـه لحظه ای تـو کنی زیر پایِ خویش نگاه
بـه دامنت ز ازل چنگ مـن گره خورده
بر آن مباش کـه دست مرا کنی کوتاه
 
تـو و کشیدن دامن ز دست مـن؟ هیهات
مـن و جدایی از این آستان؟ معاذالله
اگر تمامِ زمین را نهند بر دستم
گر از سپهر بـه جنگم بیاورند سپاه
 
نه دست میکشم از دامن محبت تـو
نه رو نهم بـه در دیگری از این درگاهِ
سفید رو چو تـو نشنیده و ندیده کسی
کـه روی خویش نهد بر روی غلام سیاه
 
بـه غیر روی تـو، ای آفتابِ هردو جهان
کسی ندیده زخاک تنور تابد ماه
رسد چو نغمه قرآن بـه گوش در چشمم
سرت بـه نوکِ سنان، جلوه میکند ناگاه
 
چهارده سده بگذشته وهنوز هنوز
دل شکسته مـا با سرت بود همراه
بـه زیر کعب نی و تازیانه عترت تـو
 
بـه قلبِ خصم نهادند حسرتِ یک آه
بـه غیر باب عنایات و رحمت و کرمت
کجا بـه میثم آلوده میدهند پناه؟
پارس‌ناز

اشک و نگاه حسرت و تصویر کربلا

می گویم از کنار زیارت نرفته ها
بالا گرفته کار زیارت نرفته ها
اشک و نگاه حسرت و تصویر کربلا
این است روزگار زیارت نرفته ها
.
.
.
اما هزار مرتبه شکر خدا که هست
مشهد در اختیار زیارت نرفته ها
باب الحسین (ع) قسمت آنان که رفته اند
باب الرضا قرار زیارت نرفته ها
.
.
.
گفتند شاعران همه از حال زائران
این هم به افتخار زیارت نرفته ها
“علی رضایی”

بیستایی

این بار گفتم از چه دلم غرق ماتم است...

شاعر مهدی زراعتی 
این بار گفتم از چه دلم غرق ماتم است
گفتا عزای مادر سادات عالم است
باید دوباره کار خود از سر بگیرمُ
مثل همیشه اذن ز حیدر بگیرمُ
زان پس وضو ز چشمه ی کوثر بگیرمُ
رخصت به ذکر نام تو مادر بگیرمُ
کودک صفت به مادری ات عشق می کنم
کودک نشد به نوکری ات عشق می کنم
عطری که از حوالی جنت رسیده ای
موجی که تا کرانه ی عصمت رسیده ای
سیبی که بر درخت نبوت رسیده ای
چون لشکری که بهر ولایت رسیده ای
نُه سال با پیمبر و نُه سال با علی
دادی به هر دوشان زِ ازل دستِ یا علی
تو اُمّی و علی و پیمبر دو باب من
برگردد از ازل به شما انتصاب من
حیدر ابوتراب و تو اُمُّ التّرابِ من
بودن، نبودن تو، حضور و غیاب من
همچون که اصل کوزه گری فوت آخر است
خَلق تو اصل مطلب «لَولاکِ» داور است
ای بهترین ترانه ی لب های مرتضی
همدست دست حیدر و همپای مرتضی
مام دو مریم و دو مسیحای مرتضی
پهلو گرفته کشتیِ دریای مرتضی
بانو شما خلاصه به هجده نمی شوی
دنباله دار هستی و کوته نمی شوی
این روز ها وخامت حال ات کُشد مرا
ماه علی، خسوف و هلال ات کُشد مرا
زینب نبیندت که چنین راه می روی
خود را کشیده روی زمین راه می روی
حیف از نگاه خانه که مبهوت کرده ای
با خنده ای که صبح به تابوت کرده ای
حیدر غریب گر شده خانه نشین شده
برگوی چه روی داده، حسن هم چنین شده
بعد از تو مرتضی، اَلِف اش دال می شود
حیدر هُمای رحمت بی بال می شود
یک روزِ او حکایتِ یک سال می شود
بانو مگو علیِ تو غَسّال می شود
Mehrnews.com

ضربه ی بی هوا چه سنگین است ...

 

غربت کوچه ها چه سنگین است

گریه ی بی صدا چه سنگین است

 

مادری بی دلیل ناله نزد

ضربه ی بی هوا چه سنگین است

 

زن همسایه سر تکان میداد

دست آن بی حیا چه سنگین است

 

سایه ات بر سر اهالی شهر

مادر این روزها چه سنگین است

 

بغض خود بشکن و خلاصم کن

بغض بی انتها چه سنگین است

 

رفتی و آستین به دندانند

گریه ی مرتضی چه سنگین است

 

مسعود اصلانی

برگرفته از وبلاگ من غلام قمرم 

شعرِ شاعر

بزن تیری به قلبم با نگاهت

اگر چه دل به پای عشق پا نیست

ولی یکدم ز کوی تو جدا نیست

چه سرّی خفته در قاموس چشمت

که معنادار تر از اِنّما نیست

عجب حرزیست بر لب های مستت

که بالادست آن بالله دعا نیست

بزن تیری به قلبم با نگاهت

مرا از جان فدا کردن اِبا نیست

مگردان رو، مچرخان چشم ارباب

دری بر من به جز کوی تو وا نیست

محل بگذار و منّت این گدا را 

کسی که با تو باشد بی بها نیست

به مشی ِ آرمانیّ ظهورت

خط سیری به غیر کربلا نیست

به جز این هیچ کهنه آرزویی

به قلب پاره ی خون خدا نیست :

بزن سیلی به دشمن ( قنفذ ) تا بداند

که یکدست تو مولا بی صدا نیست

 رضا دین پرور

نگاه منتظر

دست بر پهلو گرفته زیر لب گوید "حسـین"

❣️صلی الله علیک یا ابـا عبدالله (ع)
 
دست بر پهلو گرفته زیر لب گوید "حسـین"

مادری که ڪربلا،مهمان شاه بی سر است..

#شـب_زیارتی

@karbalach

پر پر شدی چقدر مفاتیح مرتضی

❤️صلوات حضرت زهرا(س)❤️
اللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بنیها وَالسِّرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِه عِلْمُک

شش دانگ قلب زینب به نام ارباب است...

شش دانگ قلب زینب به نام ارباب است...

و چه خوب خواهری

به دنیا آمدنش دلگرمی حسین بود...

غم خرد می‌کند چو اگر استخوان مرد

زینب به صبر می‌شکند استخوان غم

#دلنوشته

#حضرت_زینب

@KarbobalaChannel