کربلا پایان پرچم داری زینب نبود...

آسمان بی شک پر از تکبیره الاحرام اوست

غم همیشه تشنه ی دریای نا آرام اوست

اوج تفسیر تمام آیه های عاشقی

درمیان خطبه های کربلا تا شام اوست

مثل نام مرتضی بعد از پیمبر دیده ام

هرکجا نام حسین (ع) آمد، پس ازآن نام اوست

چشم هایش هیچ چیزی غیر زیبایی ندید

مارایت… اولین وآخرین پیغام اوست

شیعه بی تردید بی زینب (س) به پایان می رسید

در دل ایمانی اگر داریم از اسلام اوست

از نجف تا کربلا موکب به موکب می روم

هرکجا پا می گذارم سفره ی اکرام اوست

کربلا پایان پرچم داری زینب نبود

تازه این آغاز ختم سوره ی انعام اوست

سما روشنایی

آیات غمزه

i20.ir

آه ای کرببلا سخت تر از هجران چیست؟

محمدقاجار شاعر آیینی کشورمان که در مدح و مرثیه اهل بیت علیهم السلام اشعاری را سروده اند، این بار سروده‌ای را به پیشگاه قدسی آقا اباعبدالله الحسین (ع) تقدیم کرده اند که در ادامه با هم می‌خوانیم:
شب جمعه است دلم کرب و بلا میخواهد
در حرم حال مناجات و بکا میخواهد
شب جمعه ست دلم شوق پریدن دارد
بوسه بر پهنه ی ایوان طلا میخواهد
حال و احوال دلم خوب نمیباشد چون
خفقان دارد و از عشق هوا میخواهد
آه ای کرببلا سخت تر از هجران چیست؟
دل من آمده در صحن تو جا میخواهد
اغنیا کعبه خود را به تو ترجیح دهند
کربلا، حضرت ارباب گدا میخواهد؟
روح مجروح من از نوح حرم کرده طلب
مرهمی مرحمتم کن که دوا میخواهد
تنگدستم ولی از برکت آقا شاهم
بی نیاز است ولی باز مرا میخواهد
باشگاه خبرنگاران جوان

کاروان اربعین

آنچه از من خواستی با کاروان آورده ام	یک گلستان گل به رسم ارمغان آورده ام
از در و دیوار عالم فتنه می بارید و من	بی پناهان را بدین دارالامان آورده ام
اندرین ره از جرس هم بانگ یاری برنخاست	کاروان را تا بدین جا با فغان آورده ام
تا نگویی زین سفر با دست خالی آمدم	یک جهان درد و غم و سوز نهان آورده ام
قصه ویرانه شام ار نپرسی خوش تر است	چون از آن گلزار، پیغام خزان آورده ام
دیده بودم تشنگی از دل قرارت برده بود	ازبرایت دامنی اشک روان آورده ام
تا به دشت نینوا بهرت عزاداری کنم	یک نیستان ناله و آه و فغان آورده ام
تا نثارت سازم و گردم بلا گردان تو	در کف خود از برایت نقد جان آورده ام
تا دل مهرآفرینت را نرنجانم ز درد	گوشه ای از درد دل را بر زبان آورده ام

محمدعلی مجاهدی (پروانه)

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

برگ زردی با سماجت شاخه را چسبیده بود...

سلیمانا از این خرمن فقط یک خوشه میخواهم

ز گوشه گوشه دنیا فقط شش گوشه میخواهم
.
.
برگ زردی با سماجت شاخه را چسبیده بود

دستهای خویش و دامان توام آمد به یادم 

یا حسین

بیستایی