» مقدمه
«بسم اللّه الرّحمن الرّحیم»
الحمدللّه ربّ العالمین و صلّى اللّه على سیّدنا محمّد و آله اجمعین
سالهاست
در فکر ترویج تفسیر قرآن هستم و در این راستا خداوند توفیقاتى مرحمت
فرموده است. در سال هشتاد که از حج برگشتم، پیشنهاد دوستان در ستاد تفسیر،
مرا در شب و روز عید غدیر به فکر واداشت که آیا مى توان مسیر سخنرانى هاى
محرم را قرآنى کرد، یعنى سیماى امام حسین علیه السلام و اهداف آن عزیز را
و مسائل کربلا و صحنه هایى که پیش آمد از جهاد، تصمیم، عشق، ایمان، خلوص و
شهادت تا نماز، پذیرش عذر و توبه ى حُر تا پیشگامى حضرت در فرستادن فرزندش
قبل از دیگران به میدان نبرد و تا آیاتى که حضرت از آغاز سفر تا کربلا
تلاوت فرمودند و تا وفادارى یاران و امثال آن را که صدها آیه ى قرآن به آن
اشاره دارد، در قالب قرآن مطرح کنیم تا محتواى سخنرانى ها، قرآن، ولى
نمونه هاى عینى و مصادیق آن از کربلا باشد.الحمدللّه ربّ العالمین و صلّى اللّه على سیّدنا محمّد و آله اجمعین
با خود گفتم که اگر قرآن به جاى مسائل دیگر مطرح شود، آثار نورانى خود را در دلها خواهد داشت و نوعى مهجوریت زدایى از قرآن خواهد بود، به علاوه جمله ى معروف پیامبرصلى الله علیه وآله را که فرمود: هرگز میان قرآن و اهل بیت من فاصله اى نیست، با تمام وجود لمس خواهیم کرد. «انّى تارکٌ فیکم الثّقلین کتاب اللّه و عترتى ما اِن تمسّکتم بهما لن تَضلّوا ابداً فاِنّهما لنیفترقا حتّى یَردا علىّ الحوض»
گفتم: اگر این فکر بخواهد پخته و بى عیب مطرح شود، زمان زیادى مى خواهد، ولى از سوى دیگر از دست دادن محرم نیز حیف است. لذا تقریباً در یک شبانه روز آیاتى که با حرکت امام حسین علیه السلام ارتباطى داشت در ده گفتار به قلم آوردم که در هر گفتار حدود ده تا بیست آیه ى مناسب را به دوستان مبلّغ و سخنران ارائه دهم و البتّه آن عزیزان آیات و روایات مشابه را به آن اضافه خواهند کرد و این مقدمه اى باشد که کم کم اُنس ما به قرآن بیشتر شود و به رهبران معصوم نزدیکتر شویم.
امام رضا علیه السلام فرمود: اگر از هرچه من گفتم سؤال کنید که از کدام آیه استفاده کرده ام؟ جواب خواهم داد که این سخن من برخاسته از فلان آیه است.
گفتار اوّل برگرفته از کتاب «همگامى امام حسین با قرآن» و گفتار سوّم را از «موسوعه کلمات امام حسین» و باقى گفتارها را به لطف خدا خودم نوشتم.
به امید روزى که همه ى داستانهاى ما قرآنى، استدلالها قرآنى، درس هاى عرفان، اخلاق و عقائد قرآنى، مسائل زندگى، اجتماعى، سیاسى، اقتصادى و نظامى ما قرآنى، روابط بین الملل و حتّى روضه هاى ما با محوریت قرآن و کلمات نورانى اهل بیت پیامبرعلیهم السلام (عِدل قرآن) باشد و از نقل خواب ها، تاریخ ها، لفظ بافى ها و داستان هاى سست بکاهیم و به سراغ نور واقعى برویم و دیگر شاهد آن نباشیم که عاشقان امام حسین علیه السلام بهره ى کمى از قرآن ببرند، همان گونه که گروهى دیگر بهره کمى از اهل بیت علیهم السلام مى برند و عملاً شاهد جدایى میان جلسات حفظ و قرائت قرآن و شبى با قرآن با جلسات عزادارى و هیآت مذهبى باشیم که کم کم از تاریخ و حماسه ى بسیار مهم کربلا کاسته شود. باید بدانیم که روزگارى علامه امینى ها قدس سره روى منبر بوده اند و امروز که قشر تحصیل کرده بیشترى با سؤالات فراوان داریم باید چگونه باشیم!؟
خدایا! قرآن را نور فکر، عقیده، قلم، بیان و عملِ فرد و جامعه ى ما قرار بده.
درسهایی از قرآن
