یزید بن معاویة بن ابوسفیان ـ که مادرش مَیسون، دختر بَجدَل کلبى بود ـ در
سال 25 یا 26 هجرى، متولّد شد و در سال 64 هجرى، به هلاکت رسید.
وى که مُجرم اصلى در فاجعه خونبار کربلا بود، تنها سه سال پس از این
فاجعه، در 38 سالگى با ننگ آمیزترینِ مرگها از دنیا رفت و با مرگش، حکومت
ننگین خاندان ابوسفیان نیز پایان یافت.
«دانشنامه امام حسین(ع)» درباره قولهای مختلف علّت مرگ ناگهانى یزید،
مینویسد: در این زمینه قولها مختلف هستند، اما مورّخان، اتفاق نظر دارند
که افراط در مِىگُسارى و بَدمستى، موجب هلاکت او شد.
برخى گفتهاند: وى هنگام رقص و در حال بدمستى به زمین خورد و مغزش متلاشى
شد، برخى گاز گرفته شدن توسط میمونش را که با وى بازى مىکرد و برخى کثرت
مىگسارى و قى کردنِ پیاپى آن را عامل هلاکت او ذکر کردهاند.
همچنین گزارش شده که صورت او پس از مرگ، همچون قیر سیاه شد و با ظاهرى چون باطنش به عالم آخرت منتقل شد.