» زیارت عاشورا در سایه قرآن
یکى از اصولى که قرآن بر آن اصرار دارد، عشق به خوبان و خوبى ها و تنفّر از بدان و بدى هاست.
قرآن
مى فرماید: از ابراهیم بیاموز که چگونه از عموى منحرف خود اظهار بیزارى
کرد؛ «فلمّا تبیّن له انّه عدوّ للَّه تبرّء منه انّ ابراهیم لاوّاه
حلیم»(147) آن گاه که براى ابراهیم آشکار شد که او دشمن خداست از او بیزارى
جست، با آنکه ابراهیم بسیار دلسوز و بردبار است.
پیامبر صلى الله علیه
و آله مأمور است که به مشرکان بگوید: «انّنى برىٌ ممّا تشرکون»(148) من از
آنچه شما شریک خدا قرار مى دهید، بیزارم.
سوره ى برائت نشانگر آن است
که تنها علاقه به خوبى ها کافى نیست، بلکه باید با بیان و فریاد، گفتن و
نوشتن، نامه و ناله و اشک و عمل، از بدی ها بیزارى جست و نسبت به آنها ابراز
تنفر کرد.
هر
سال میلیونها مسلمان در سرزمین منى در کنار خانه ى خدا به پیروى از
ابراهیم علیه السلام در سه روز پشت سر هم به سوى نماد شیطان، 49 سنگ پرتاب
کرده و از شیطان و شیطان نماها برائت مى جویند.
جالب آنکه بعد از پرتاب
سنگ ها به سوى شیطان، این دعا را مى خوانند: «خدایا حج من را قبول کن» که
این رمز آن است که قبولى حج با طرد شیطان وشیطان نماها همراه است.
ناگفته پیداست که شیطان در هر زمان به شکل و صورتى است، چنانکه امام راحل قدس سره فرمود: آمریکا شیطان بزرگ است.
در
زیارت عاشورا به امام حسین علیه السلام و یارانش صد مرتبه سلام مى دهیم و
در مقابل به دشمنان او که دشمنان دین و خدایند، صد بار لعنت مى کنیم.
تکرار
پرتاب سنگ در سرزمین منى به شیطان و تکرار لعنت در زیارت عاشورا،
نشان دهنده ى آن است که باید با محبّت خوبان و بغض دشمنان خو بگیریم و خو
گرفتن در اثر تکرار است.
حضرت على علیه السلام متولّد کعبه و خانه زاد
خداست، خداوند مى فرماید: به دور کعبه بچرخید تا در طواف خانه خدا عشق على و
فکر و راه او در جان شما جاى گیرد. انسان بى عشق و تنفّر، همانند حیوانى
است که فقط نفس مى کشد.
در هر شبانه روز ده مرتبه از خداوند مى خواهیم
که ما را در راه اولیاى خود ثابت قدم بدارد؛ «اهدنا الصراط المستقیم صراط
الّذین انعمت علیهم» و از راه منحرفان و غضب شدگان بیزارى مى جوییم «غیر
المغضوب علیهم و لا الضّالّین» سنگ کعبه را مى بوسیم، ولى از سنگ جمرات با
پرتاب سنگریزه ها به آن، ابراز نفرت مى کنیم.
روز عرفه به عشق حسین
علیه السلام و دعاى او اشک مى ریزیم، ولى فرداى آن در عید قربان، کارد به
دست، خون مى ریزیم و قربانى مى کنیم. با یک دست دعا و با دست دیگر سلاح.
آرى مسلمانان باید در تمام شئون زندگى اینگونه باشند.
امام
جمعه ى مسلمین بر لبش فرمان تقوى و در چشمش اشک و بر دستش سلام و گام هایش
استوار در قیام است، فکرش آگاه به آفاق و ذهنش انباشته از علم است. و این
معناى جامعیّت نمایندگان مکتبى و علما و خطبا در اسلام است.
اگر به
امام حسین علیه السلام سلام مى گوییم، از قرآن آموخته ایم که به پیام آوران
آسمانى و رهروان الهى سلام مى گوید: «سلام على نوح فى العالمین»(149)،
«سلامٌ على ابراهیم»(150)، «سلام على موسى و هارون»(151)، «سلام على
آل یاسین»(152)
اگر به پیامبر صلى الله علیه و آله صلوات مى فرستیم، از
قرآن یاد گرفته ایم که مى فرماید: «اِنّ اللَّه و ملائکته یصلون على
النّبى»(153) خداوند و فرشتگان بر پیامبر درود مى فرستند و اگر ما بر
بنى امیه و غاصبان حکومت حقّ و تبهکاران تاریخ بشریّت، لعن و نفرین
مى کنیم، باز از قرآن آموخته ایم که مى فرماید: «اِنّ الّذین یؤذون اللَّه و
رسوله لعنهم اللَّه فى الدنیا و الاخرة»(154) آنان که خدا و پیامبرش را
اذیّت مى کنند، خداوند آنها را در دنیا و آخرت لعنت مى کند.
ما نفرین و
لعن به دشمنان خدا را از انبیا یاد گرفته ایم؛ «لعن الّذین کفروا من
بنىاسرائیل على لسان داود و عیسى بن مریم»(155) کافران بر زبان داوود و
عیسى بن مریم لعن شده اند.
ما نفرین را از سیره ى پیامبر اسلام
آموخته ایم که در ماجراى مباهله فرمودند: «ثمّ نَبتَهِل فنجعل لعنة اللَّه
على الکاذبین»(156) ما با هم مباهله مى کنیم و لعنت خدا را براى دروغگویان
قرار مى دهیم.
بعضى از مجرمان را نه تنها خدا و پیامبران لعن و نفرین
مى کنند، بلکه تمام موجودات با شعور هستى نیز آنان را دائماً لعنت مى کنند.
«اولئک یلعنهم اللَّه و یلعنهم اللاعنون»(157)
کوتاه سخن آنکه سلام و نفرین ما در تمام زیارتها به خصوص زیارت عاشورا، برخاسته از فرهنگ و روح قرآن است.
147) توبه، 114.
148) انعام، 19.
149) صافّات، 79.
150) صافّات، 109.
151) صافّات، 120.
152) صافّات، 130.
153) احزاب، 56.
154) احزاب، 57.
155) مائده، 78.
156) آلعمران، 61.
157) بقره، 159.
درسهایی از قرآن
