حسرت به دل، نماندم و حاجت روا شدم

حسرت به دل , نماندم و حاجت روا شدم

حالا دوباره با غمتان , آشنا شدم

از کودکی که نامِ تو را گفت مادرم

یک دل نه صد دل , عاشق نام شما شدم

 

انگار , تشنه میکند این شیرِ مادری

از کودکیم , تشنه ی این روضه ها شدم

 

از لقمه ی حلال پدر بود , کاینچنین

مشغول گریه بر تن خون خدا شدم

 

دل جای غیر نیست , به من حق بده حسین

اینگونه جلدِ گنبد کرب و بلا شدم

 

رخت عزای تو چه میآید به نوکرت

احرام بسته , وارد سعی و صفا شدم

 

در روضه ها به یاد تنت گریه میکنم

من داغدارِ روضه ی یک بوریا شدم

 

هر جا شنیده ام که سرت روی نیزه رفت

بی اختیار گریه ی بی انتها شدم

 

یاد تو و عذاب تنت میکُشد مرا

دلگیرِ “سخت کوشیِ” آن بی حیا شدم

 

هی میکشید خنجر و میدید خواهرت

میگفت ای خدا , ز حسینم جدا شدم

پوریا باقری

 

حدیث اشک