قرآن و امام حسین
* اگر قرآن در آغاز بزرگترین سوره ى خود (بقره) مى فرماید: «الّذین یؤمنون بالغیب و یقیمون الصلوة»(121) و همچنین در کوچکترین سوره ى خود (کوثر) از نماز سخن به میان مى آورد، امام حسین علیه السلام آن را اقامه مى نماید. «اَشهد انّک قد اقمت الصلوة»(122)
*
اگر قرآن مى فرماید: «و ارکعوا مع الراکعین»(123)، امام حسین علیه السلام
نماز را با جماعت آن هم در برابر صفوف دشمن برگزار مى کند.
* اگر قرآن نحوه ى اقامه نماز در میدان جنگ را به پیامبر صلى الله علیه و آله آموزش مى دهد؛ «و اذا کنتَ فیهم فاقمت لهم الصلوة فلتقم طائفةٌ منهم معک ولیأخذوا اسلحتهم...»(124)، امام حسین علیه السلام در میدان جنگ نماز را اقامه مى فرماید.
* اگر قرآن نماز را به عنوان یک منبع انرژى زاى غیبى معرّفى و مؤمنان را امر به استعانت از آن مى فرماید: «استعینوا بالصبر و الصلوة»(125)، امام حسین علیه السلام نیز در بحبوحه ى جنگ و مشکلات آن، از نماز استعانت مى جوید.
* اگر قرآن اقامه ى نماز را در اوّل وقت سفارش مى فرماید؛ «اقم الصلوة لدلوک الشمس»(126)، امام حسین علیه السلام نماز ظهر عاشورا را در اوّل وقت اقامه فرمودند.
* اگر حضرت عیساى مسیح علیه السلام تا زمانى که نفس دارند، مأمور به اقامه نماز شده اند؛ « و اوصانى بالصلوة و الزکوة ما دمت حیّا»(127)، امام حسین علیه السلام نیز تا آخرین لحظه همراه نماز است.
* اگر قرآن از کسانى که تجارت، آنها را از نماز غافل نمى سازد، ستایش مى کند؛ «رجال لا تلهیهم تجارة و لا بیع عن ذکر اللّه و اقام الصلوة»(128)، راجع به امام حسین علیه السلام چه باید گفت که حتّى حفظ جان هم او را از نماز غافل نساخت.
* امام حسین علیه السلام نه تنها خود نماز خواند که نمازهاى نمازگزاران را نماز کرد. در حدیث مى خوانیم: سه چیز موجب قبولى نماز است: حضور قلب، نماز نافله و تربت سیدالشهدا.
* امام حسین علیه السلام به خواهرش زینب علیها السلام مى فرماید: در نمازت به من دعا کن.
* نماز باید در جامعه و علنى اقامه شود؛ «اقیموا الصلوة» و امام حسین علیه السلام با آنکه مى توانست در خیمه نماز بخواند و با اینکه نمازش شکسته بود، در مقابل جمعیت نماز بپا داشت.
هنگام اقامه ى نماز در ظهر عاشورا، 30 تیر به سوى حضرت رها شد، یعنى در برابر هر کلمه از حمد و رکوع و سجده تقریبا یک تیر به امام پرتاپ شد.
* به راستى نماز چیست که در عصر تاسوعا هنگامى که به سید الشهدا علیه السلام پیشنهاد حمله مى شود، حضرت طى چند نوبت گفتگو جنگ را یک روز به تأخیر مى اندازند و مى فرمایند: «انّى اُحبّ الصلوة» و نفرمود: مى خواهم نماز بخوانم، بلکه فرمود: من نماز را دوست دارم. بسیارى از ما نماز مى خوانیم، ولى چقدر نماز را دوست داریم؟
زراره
از امام صادق علیه السلام در باره کعبه پرسید: دهها سال است که هرگاه
درباره ى حج و کعبه از شما سوال مى کنم، پاسخ جدیدى مى دهید، علم شما به
کجا متّصل است؟ امام فرمودند: آیا مى خواهى کعبه اى که هزاران سال قبل از
آدم بوده با چند کلمه اسرارش تمام شود.
این در حالى است که کعبه و تمامى اسرار و رموز آن که امام به آن اشاره فرمودند، تنها قبله ى نماز است و قبله، یکى از شرایط نماز!!
* امام حسین علیه السلام حاضر مى شود تا بدن مبارکشان سوراخ سوراخ شود، ولى ارزش نماز شکسته نشود. سر مقدّس سید الشهدا بر روى نى قرآن مى خواند، یعنى سر از بدن جدا مى شود ولى سر و دل از قرآن جدا نمى شود.
عزادارن
حسینى! ظهر عاشورا در هر کجا هستید، به یاد امام حسین علیه السلام و آخرین
نماز کربلاى او، همراه با حضرت مهدى (عجل اللَّه تعالى فرجه الشریف) نماز
ظهر عاشورا را باشکوه و با اخلاص بپا دارید.
121) بقره، 3.
122) زیارت عاشورا.
123) بقره، 43.
124) نساء، 102.
125) بقره، 153.
126) اسراء، 78.
127) مریم، 31.
128) نور، 37.
درسهایی از قرآن
